Eind 1996 liep ik vast in mijn werk. Ik werd steeds vaker en steeds langer ziek. Ik had bij lange na niet genoeg aan mijn vrije dagen om mijn batterij weer op te laden. Ik was ontzettend moe, overal spierpijn, dagen lang hoofdpijn en overgevoelig voor geluid. Ik heb soms perioden gehad dat ik, omdat ik toch makkelijk bij de medicijnen kon op mijn werk, continue paracetamol geslikt om maar door te kunnen gaan. Want ja je moet toch werken en geld verdienen om je gezin te onderhouden?

Zo kwam ik uiteindelijk in de ziektewet en later in de WAO. Verandering van werk op de plek waar ik toen was zat er niet in. Er waren al meer mensen die een andere werkplek nodig hadden er was voor mij niets passends meer.

Voor je het weet zijn er jaren voorbij. En na enkele jaren vatte ik de moet en heb gezocht naar iets anders. Ik probeerde het bij de sociale werkplaats in Woerden. Ik kon in de catering terecht. Voor halve dagen. Een paar weken heb ik het gered. Met echt veel moeite. Want het was behoorlijk zwaar om weer helemaal overnieuw te beginnen. Na die paar weken was ik weer helemaal op. Maar ik gaf niet op en wilde in overleg het op een andere plaats proberen. Misschien buiten de sociale werkplaats. En ja hoor, ik kreeg een baantje bij een bedrijf in de catering. Ook daar heb ik het met veel inspanning een paar weken kunnen volhouden. Toen was ik volledig opgebrand.

Dus werken voor halve dagen zat er echt niet in, dat was te hoog gegrepen. Wel heb ik al die jaren dat ik in de WAO zit diverse soorten vrijwilligerswerk gedaan. Meestal één ochtend in de week. Soms twee keer een dagdeel in de week. Dat ging nog wel al was ik na een dagdeel soms ook helemaal gesloopt. Maar je wilt toch iets om handen hebben buitenshuis. Ten eerste om niet vast te roesten thuis en zeker ook voor de sociale contacten. Anders kom je zo op een eiland te zitten.

Zo heb ik gewerkt in het dierenasiel in Woerden, bij RPL-fm ook in Woerden. Later bij Midland FM in Oudewater. En tenslotte bij het Brandpunt in Gouda als vrijwilliger, koffie schenken, schoonmaken enz.

In het begin van mijn ziek zijn heb ik veel gelezen over CVS (Chronisch Vermoeidheids Syndroom). Ben ook jaren lang abonnee geweest van het blad van de ME/CVS stichting. Maar omdat er in de loop der jaren niet veel nieuws aan het licht kwam heb ik dat weer opgezegd.

Men gaat er nog steeds van uit dat het toch echt lichamelijke oorzaken heeft. En dat het niet iets is wat tussen je oren zit. Veel mensen zijn chronisch vermoeid geraakt bijv. na een zware griep of infectie. Wat er dan precies fout gaat weet men niet zeker. Er is ook (nog) geen aantoonbaar bewijs zoals bijvoorbeeld een bepaald hormoon of een bacterie of wat dan ook.

Enige jaren geleden dacht men een oplossing te hebben en dat werd breed in het nieuws gebracht. CVS zou iets te maken hebben met de grijze massa in de hersenen. Het was een heel spannend verhaal maar het bleek al gauw niet echt iets te zijn.
Mijn eigen idee is dat het in mijn geval ook te maken heeft met vele infecties die ik heb doorgemaakt. Als klein kind had ik vaak last van keelontsteking. Op latere leeftijd in mijn jeugd heb ik veel last gehad van middenoorontsteking. Misschien mede doordat ik altijd in het zwembad zat? En in mijn pubertijd heb ik geregeld voorhoofdsholteontsteking gehad. In de loop der jaren weet ik al lang niet meer hoeveel verschillende antibiotica kuurtjes ik gehad heb. Later vraag je je af of dat eigenlijk wel goed geweest is voor je lijf.

Ooit ben ik volledig doorgelicht door een interne specialist en zijn er tal van onderzoeken gedaan. Het enige wat dat opleverde was dat ik volgens het (zeer uitgebreide) bloedonderzoek bleek ooit Pfeiffer gehad te hebben. Dat moet geweest zijn toen ik 17 was. Toen heb ik lange tijd met extreme vermoeidheid gekampt. Toen wist ik niet dat dat Pfeiffer was.Het werd afgedaan als behorende bij de puberteit.

 

Deze bovenstaande feiten plus het feit dat voor mij achteraf gezien de zorg gewoonweg te zwaar was hebben er misschien toe geleid dat ik ziek geworden ben.

Door de loop der jaren heb ik geleerd tot op zekere hoogte met mijn ziek zijn om te gaan. Zo ben ik al jaren gewend om na het middag eten een poosje naar bed te gaan. En zo ook na het avond eten. Ik hoef niet altijd te slapen maar neem in ieder geval wel de rust. Soms met op de achtergrond zachtjes de radio.

Ik slik al jaren vitamines omdat ooit een natuurarts me dat aanraadde. Daar heb ik destijds een poosje gelopen. Ik let goed op gezond eten en genoeg bewegen. Zodoende loop ik bijna dagelijks een stuk door Oudewater.

In de hoop er beter en sterker van te worden heb ik een paar jaar aan fitness gedaan. Maar toen dat niet opleverde wat ik gehoopt had, en jammer genoeg ook geen grotere spieromvang(!), ben ik daar mee gestopt. De laatste jaren ga ik nu zwemmen. Meestal in Woerden en in de zomer in Oudewater. Prachtig gelegen aan de rand van de stad.